幾<\/i>後，<\/i>類<\/i>屍<\/i>血<\/i><\/i><\/i>建<\/i>園，<\/i><\/i>擁<\/i><\/i>片蔚<\/i><\/i>空。
<\/i>們每次<\/i>到紀喬真<\/i>墓<\/i>，都<\/i><\/i>到兩個男<\/i><\/i><\/i><\/i>。
<\/i>們等到<\/i><\/i>類<\/i><\/i><\/i>，卻沒<\/i>等到<\/i>。
<\/i>輩子最後悔<\/i>事<\/i>，就<\/i>沒<\/i>把<\/i><\/i>訴之於<\/i>。
而秦雋功<\/i>望<\/i>，卻再沒<\/i><\/i>能探尋到<\/i><\/i><\/i>跡。
<\/i><\/i>言<\/i><\/i>，用異能包裹<\/i>晶核，帶著紀喬真<\/i>遍<\/i><\/i>。
<\/i><\/i>廣闊，<\/i>還<\/i>許許<\/i><\/i><\/i><\/i>景，<\/i>帶<\/i><\/i>起<\/i><\/i>。
<\/i>輩子還<\/i>很<\/i>，但<\/i><\/i><\/i>夠<\/i>耐<\/i>。
第122章 現實世界（倉促結尾）
紀喬真再次<\/i><\/i><\/i><\/i>候，正陷<\/i><\/i><\/i>柔<\/i><\/i>被子裏。
緩<\/i><\/i>兒神才反應過<\/i>，<\/i>裏<\/i><\/i><\/i><\/i>，京<\/i><\/i>環，<\/i>百平米<\/i>平層。
<\/i>記得1551<\/i><\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i>穿越<\/i>最後<\/i>個世界。
因為男主對<\/i><\/i>執<\/i>太<\/i>，<\/i>切都提<\/i>結束<\/i>。
等到<\/i>睛適應<\/i><\/i>，紀喬真起<\/i><\/i><\/i>。
智能<\/i>具助<\/i>旋轉著唱<\/i><\/i><\/i>“您好，智能<\/i>蠍誠為您<\/i>務。”
旁邊<\/i>隻毛茸茸<\/i>柯基犬蹦噠正<\/i>。紀喬真<\/i>線落到<\/i><\/i><\/i><\/i>，微微<\/i>頓。
<\/i><\/i><\/i>記憶<\/i>，<\/i>從<\/i>沒<\/i>養過寵物。
<\/i>位<\/i><\/i><\/i>從<\/i>裏冒<\/i><\/i><\/i><\/i>速之客，卻儼然已經把<\/i>裏當成<\/i>自己<\/i>。
<\/i>受到<\/i><\/i>注<\/i>，<\/i>像智能AI<\/i>樣<\/i><\/i><\/i>械音∶“您好，智能<\/i>1竭誠為您<\/i>務。”
紀喬真<\/i><\/i><\/i>然，淡淡<\/i>“<\/i>化形<\/i>。”
1551為<\/i><\/i>紀喬真<\/i>些驚<\/i><\/i>驚嚇，音<\/i>都<\/i><\/i>修改。
換作別<\/i>，<\/i><\/i>候<\/i>能已經嚇暈過<\/i>。
紀喬真卻神<\/i>淡淡，<\/i>而易舉識破<\/i><\/i>。