第一章:精靈之村(1 / 2)

“我?哼哼,禦宅一個,女朋友沒有,爛朋友一堆,可能我終生也不會有幾個人所記得吧!”汪尐坐在電腦屏幕前,發表著一些人生感言。

電腦屏幕上一個叫仙醫的QQ抖個不停,汪尐點擊了一下,隻見上麵寫道:被神所選中的男人啊!你想成為神醫嗎,你想成為這個世界上第一個進入四次元空間的先行者嗎?

汪尐回了一句:哥們,難道今天精神病院沒關門?怎麼你跑出來了啊!哎,這個院長真是失責啊,哼哼。

不得侮辱神明的旨意,現在你隻需要回道“想”或者“不想”,你沒有其它的選擇,懂嗎?QQ上又回了一句。

汪尐報著嬉鬧的心回了:想。

當消息之後,汪尐突然發現邋遢的房間變成了一望無際的大草原,還偶爾看得到幾隻藏羚羊在奔走嬉戲。

Fuck!這是哪兒啊!我可沒閑心玩這些女孩子玩的過家家,快讓我回去,汪尐大聲的吼了半天,結果呢?連一句回音都聽不見,汪尐石化了,我Ca,怎麼回家啊!於是乎,汪尐開始四處亂望,終於看見了一座座大雪山,一望竟然望不到頂。汪尐:“我倒,如果我才得沒錯的話,這貌似是珠穆朗瑪峰吧!也就是說,我現在在西藏?”

“到底是誰把我送來的啊!難道是剛才QQ上的那個人?不會吧?現在可是科學社會,哪有那麼奇幻啊,隻不過?這也太扯了吧!難道那個人發明了瞬間移動機,對,一定是的吧!”汪尐自己安慰道。

“被神所選中的男人,還沒來嗎?”一聲飄渺的說話聲沙沙的穿過汪尐的耳朵。

“我沒錯吧!好像有人把我稱為神所選中的男人吧!嗯?不對,一定是幻聽,沒錯!我隻是太勞累了,休息一會就好了”。汪尐心想道。

於是,汪尐就慢慢躺在草地上睡著了,汪尐做了一個很奇怪的夢,他夢見自己處在一個雲霧繚繞的村莊中,周圍全是一些稻草房,看上去十分的不牢靠,好像被風一吹就會翻倒一樣。

慢慢的,夢境中的汪尐起身來到房門外,看見外麵的“人們”,在匆忙的做著一些家務活,汪尐一打聽才知道,原來自己來到了精靈之村醫仙華佗的導師的故鄉。

請各位看官續看第二章:醫仙精靈王。

其實啊!我是一個新手,這還是我第一次寫小說呢?希望大家給我提出寶貴的意見,Thankyou咯。

Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!Love!